Ο Μήτσος


Παρουσιαστήκαμε στην Μονάδα της Λευκάδας, (το επίσημο όνομά της τότε ήταν 4η ΜΚΕΠ) στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1970. Είμαστε δύο, εγώ και ο συμμαθητής μου ο Χρήστος Ντάσης, που τελικά μετατέθηκε και πάλι τον Νοέμβριο με τελικό προορισμό το αεροδρόμιο του Αράξου. Η τοποθέτησή μας για λόγους που δεν κατάλαβα ποτέ, ήταν εσπευσμένη˙ μέχρι να καταλάβουμε ότι φτάσαμε στην 142 ΠΑΕ (Πτέρυγα Αεροπορικού Ελέγχου), βρεθήκαμε με Φύλλο
Πορείας για Λευκάδα.
Τότε στην 4η ΜΚΕΠ, σαν Αξιωματικός ΤΗ υπηρετούσε ο Επισμηναγός Στέλιος Καραγιώργης προελεύσεως Σιβιτανιδείου, από τους καλύτερους ηλεκτρονικούς που γνώρισα στην ΠΑ, ευγενής στο έπακρο και εξαίρετος άνθρωπος. Ότι ξέρω για την μεθοδολογία εντοπισμού βλαβών στα ηλεκτρονικά το έμαθα από εκείνον! Ο Καραγιώργης τον προηγούμενο χρόνο, χωρίς να το έχω φυσικά υπόψη μου, ζητούσε επίμονα από την 142 ΠΑΕ ένα βοηθό και ξαφνικά εμφανίζονται απ’ το
πουθενά δύο νέοι Ανθυποσμηναγοί και μάλιστα της ΣΜΑ! Η χαρά του δεν περιγραφόταν!
Αποφάσισε ότι εγώ θα αναλάμβανα τα RADAR και ο Ντάσης τις επικοινωνίες˙ με φώναξε λοιπόν κάποια στιγμή στο γραφείο του και μου είπε: “Αύριο κύριε Ανθυποσμηναγέ να έλθετε με μπαραθέα για να αναλάβετε επίσημα τα καθήκοντά σας”. Μπαραθέα; γιατί όχι! Από την Σχολή ερχόμαστε, φυσιολογικό μου φάνηκε!
Μιά και δυό λοιπόν την επομένη, φόρεσα την στολή μου και ανέβηκα στη Μονάδα. Την προβλεπόμενη ώρα πήγα στο γραφείο του όπως μου είχε πει, και ανεβήκαμε μαζί στην κορυφή. Στο συνεργείο των RADAR είχε διατάξει να βρίσκονται όλοι όσοι δεν εμπλέκονταν με βάρδιες και υπηρεσίες˙ τους βρήκαμε να μας περιμένουν σε παράταξη “εφ’ ενός ζυγού”!

Ο Καραγιώργης περιχαρής και ευγενέστατος, βγάζει με κάθε επισημότητα ένα λογύδριο προς τους παρευρισκομένους, τους εξηγεί ποιός είμαι και τί θέση αναλαμβάνω και ξεκινά να μου παρουσιάζει το προσωπικό αρχίζοντας από τον αρχαιότερο Ανθυπασπιστή: Στρατιωτικός χαιρετισμός, αναφορά ονόματος, χαίρω πολύ, χειραψία κλπ. Μέχρι να φτάσω στο μέσον της παράταξης με είχε συνεπάρει η ρουτίνα της επανάληψης! Στο τέλος της γραμμής, προσέχω με την άκρη του ματιού μου, ότι στέκεται ένας Σμηνίας, αδύνατος και “ψαρωμένος”, που ρίχνει κλεφτές ματιές προς τη μεριά μας.
Σιγά-σιγά φτάνουμε και σ’ αυτόν, χωρίς να έχω αντιληφθεί τίποτα παράξενο. Ο Σμηνίας ξεκινά να αναφέρεται αλλά πριν προλάβει να πει το όνομά του, ακούω βροντερή φωνή από τα αριστερά μου:
“ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΥΤΟΟΟΟΟΟΝ;;;” Καταλαβαίνω ότι ο Καραγιώργης απευθύνεται σε μένα! Γυρίζω και τον βλέπω κατακόκκινο, η μύτη του να ακουμπά στην δικιά μου, η φωνή του μπουμπουνητό στ’ αυτιά μου, δείχνει με το δάκτυλο τον Σμηνία και ο πληθυντικός έχει πάει περίπατο!
“Μμμμμάλιστα;;;;” ψελλίζω χωρίς να μπορώ να καταλάβω τί έχει πάει λάθος!
“Έξω!” απευθύνεται προς τον Σμηνία.
“Μα ...” ξεκινάει αυτός.
“ΕΞΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!” ο Καραγιώργης! Ο Σμηνίας πηγαίνει σχεδόν τρέχοντας προς την πόρτα˙ εκεί κοντοστέκεται. “ΕΕΕΕΕΞΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!” ο Σμηνίας εξαφανίζεται.
Η τελετή έχει τελειώσει άδοξα˙ το προσωπικό έχει διασπαστεί σε μικρές ομάδες και με δυσκολία κρατάει τα γέλια του. Ο προϊστάμενος έχει ακουμπήσει σε ένα πάγκο, βαριανασαίνει, κόκκινος σαν παντζάρι. Μοιάζει να παθαίνει αποπληξία. Απλώνω το χέρι μου και αρπάζω έναν επισμηνία που περνάει μπροστά μου εκείνη τη στιγμή, από το μανίκι: “Γρήγορα ένα ποτήρι νερό” του λέω. Το νερό έρχεται, το προσφέρω στον προϊστάμενο. Έχει ανακτήσει την αναπνοή του κι’ έχει αρχίσει να βρίσκει το χρώμα του. “Όχι σας ευχαριστώ” μου λέει. Ο πληθυντικός έχει επανέλθει το ίδιο ξαφνικά όπως είχε φύγει! “Εξ άλλου πρέπει να πάω στο γραφείο! Πρέπει να δω και την αλληλογραφία!”. Φεύγει σαν κυνηγημένος.
Εγώ γυρίζω και προσπαθώ να πιάσω κουβέντα με όσους έχουν απομείνει, αλλά κάθε που πλησιάζω μία ομάδα, εκείνη διαλύεται και τα μέλη της σκορπίζουν και παριστάνουν τους πολύ απασχολημένους. Παρατηρώ τρία άτομα ενδιαφέροντα σε μια γωνία του πάγκου και πλησιάζω με τρόπο ώστε να τους αποκόψω κάθε οδό διαφυγής:
“Γειά σας παιδιά” τους λέω. “Ποιός είναι εκείνος ο Σμηνίας;”.
“Ά δεν ξέρετε το Φουρτούνα;” αντιδρά ο Επισμηνίας ο Δημήτρης, το “πειραχτήρι” της παρέας.
“Φουρτούνας είναι το επίθετό του;” ρωτώ. Ο Ανθυπασπιστής ο Τάκης προσπαθεί να αποφύγει καμιά “στραβή” και προλαβαίνει:
“Όχι, παρατσούκλι! Ο κύριος προϊστάμενος του έχει απαγορεύσει να μπαίνει στο συνεργείο!”
“Και γιατί, παρακαλώ;”
“Κάποιο μηχάνημα πείραξε και το χάλασε!” απαντά ο Αρχισμηνίας ο επιλεγόμενος και “αετός”, όπως έμαθα αργότερα. Βαρύς και λιγόλογος, το παρατσούκλι του το κόλλησαν γιατί αγαπούσε να χορεύει ζεϊμπέκικο! Ο Δημήτρης το “πειραχτήρι” δεν κρατιέται:
“Τί κάποιο μηχάνημα! Ότι πιάνει, μαντάρα το κάνει! - χρυσάφι του δίνεις, στάχτη γίνεται!” και όλο το συνεργείο ξεσπά στα γέλια!
“Ελάτε, ελάτε, μην υπερβάλετε!”, “Πείτε μου που θα τον βρω;”
“Στην Διαχείριση Επισκευασίμων αριστερά στο διάδρομο, δεύτερη πόρτα δεξιά” απαντά ο- “αετός”
“Του έχει απαγορεύσει να βγαίνει από ‘κεί μέσα!” επιμένει ο Δημήτρης με ένα σατανικό υπομειδίαμα!
Τους αφήνω και φεύγω˙ βρίσκω την αποθήκη και κοιτάζω μέσα. Η αποθήκη δεν είναι πάνω από οκτώ τετραγωνικά, ράφια παντού, ένας στενός διάδρομος στη μέση και ο Σμηνίας καθισμένος σε μιά καρέκλα, συμπληρώνει μιά φόρμα στα γόνατά του. Με το που με βλέπει πετάγεται όρθιος σε στάση προσοχής, φανερά ταραγμένος. Του λέω να ηρεμήσει και του πιάνω την κουβέντα για να χαλαρώσει. Μου δίνει την καρέκλα και τραβάει μιά κούτα και κάθεται. Για να ηρεμήσει, τον βάζω να μου εξηγήσει τις διαδικασίες και την οργάνωση της αποθήκης˙ ποιές φόρμες χρησιμοποιεί, που βάζει το καθετί, πόσο χρόνο μένουν στην αποθήκη οι συσκευές, τί κάνει αν είναι μεγάλες. Κάποια στιγμή που φαντάζομαι ότι έχει χαλαρώσει αρκετά, του κάνω τη δύσκολη ερώτηση: “Τί του έκανες του προϊσταμένου και σε έχει στην μπούκα;”. Τίποτα”, μου λέει! “Είχε αφήσει ένα μηχάνημα στον πάγκο και εγώ νόμιζα ότι ήταν επισκευάσιμο και το άνοιξα για να δω τί έχει! Εκείνος μόλις το είχε επισκευάσει και θύμωσε... Τίποτα δεν έκανα!”.
Όση ώρα μου μιλάει κοιτάζω τα ράφια. Τυχαία το μάτι μου πέφτει σε έναν μεγάλο μετασχηματιστή από αυτούς που είναι ερμητικά κλειστοί. Μου φαίνεται παράξενο που βρίσκεται στην αποθήκη των επισκευασίμων και τον παίρνω στα χέρια μου. “Γιατί είναι εδώ ο μετασχηματιστής;” τον ρωτώ.
“Βραχυκύκλωσε!” μου απαντά. “Και πως το κατάλαβαν;” επιμένω. “Δεν ξέρω” μου λέει, “Έσκασε!”. Εκείνη τη στιγμή το μάτι μου τραβά μιά γυαλάδα πάνω στο μετασχηματιστή, κοιτάζω από κοντά και βλέπω μια τρύπα μεγάλη όση ένας ηλιόσπορος! “Και τί είναι αυτό;” ρωτάω. “Είναι το σκάσιμο” μου απαντά. Το κοιτάζω από πιό κοντά: “Μα αυτό έχει γίνει με σιδηροπρίονο! Τί σκάσιμο!” ξεσπάω. “Μμμμάλιστα!”˙ σηκώνεται προσοχή. “Εγώ το έκανα!” αποκρίνεται. “Και γιατί το έκανες εσύ;” ξαναρωτώ. “Ήθελα να δω αν έχει μέσα λάδι!” απαντά! - ήταν και ειλικρινής! “Έ μα εσύ δεν τρώγεσαι!” του λέω, μην ξέροντας αν πρέπει να βάλω τις φωνές ή να ξεσπάσω σε γέλια! Αφήνω τον μετασχηματιστή και κάνω να φύγω. Καθώς ανοίγω την πόρτα με σταματάει η φωνή του: “Όμως ξέρετε...” γυρίζω και βλέπω το μάτι του να γυαλίζει από ενθουσιασμό! Συνεχίζει:
“...τελικά πράγματι είχε λάδι μέσα!”. Κλείνω μαλακά την πόρτα πίσω μου και βγαίνω στον διάδρομο˙ αρχίζω να γελάω μόνος μου, σαν τον τρελό! Ένας Αρχισμηνίας της βάρδιας που περνά εκείνη την στιγμή, με κοιτάζει περίεργα.

Αυτός ήταν ο Μήτσος: εξαίρετος τεχνικός αλλά φοβερά περίεργος! Αν εύρισκε ένα μηχάνημα άγνωστο γι’ αυτόν, θα το διέλυε για να μάθει πως δουλεύει! Το παρατσούκλι του το είχε "κολλήσει" ένας Ιταλός μηχανικός μιας εταιρείας˙ ο Μήτσος ανακάλυψε τί έφταιγε σε μια βλάβη του FPS-88 που τους είχε προβληματίσει πολύ και ο Ιταλός θεώρησε ότι το είχε βρει στην τύχη! Δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένα άπειρο παιδί μπόρεσε να βρει την βλάβη που είχε ταλαιπωρήσει μέρες τους πιό πεπειραμένους. Τον είπε λοιπόν "fortuna", αλλά τα πειραχτήρια στο Συνεργείο το έκαναν εν ριπή οφθαλμού "Φουρτούνα"!

Στην Αεροπορία ο Μήτσος επισκεύασε πάμπολλα μηχανήματα, χάλασε και μερικά! Η μοίρα το θέλησε να συνεργαστούμε για πολλά χρόνια, σε διάφορες Μονάδες. Πάντα τον είχα στο νου μου: αν υπήρχε ένα μηχάνημα που φανταζόμουν ότι δεν το ήξερε έτρεχα να του εξηγήσω πως δουλεύει πριν προλάβει να το ξεμοναχιάσει! Αργότερα, απόστρατος πιά, μην βρίσκοντας άλλα μηχανήματα διαθέσιμα για να τα ξεψαχνίσει, πήρε τα βουνά της Κρήτης, και τις ξάστερες νύχτες μπορεί να τον βρείτε ακόμη με ένα τηλεσκόπιο να κοιτάζει τον ουρανό. Προσπαθεί να μάθει πως κινούνται τα άστρα και πως δουλεύουν οι γαλαξίες...

Δημήτρης Κατελούζος
Σεπτέμβριος 2023

 

Βίας ο Πριηνεύς: Άκουγε πολλά, μίλα την ώρα που πρέπει.

Θαλής o Μιλήσιος: Καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται.

Κλεόβουλος ο Λίνδιος: Το μέτρο είναι άριστο.

Περίανδρος ο Κορίνθιος: Οι ηδονές είναι θνητές, οι αρετές αθάνατες.

Πιττακός ο Μυτιληναίος: Με την ανάγκη δεν τα βάζουν ούτε οι θεοί.

Σωκράτης: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα. Ουδείς εκών κακός.

Θουκυδίδης: Δύο τα εναντιότατα ευβουλία είναι, τάχος τε και οργήν.

Πλάτων: Άγνοια, η ρίζα και ο μίσχος όλου του κακού. 

Αριστοτέλης: Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.