Η Εποποιία των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών στην αρχή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου έχει καταγραφεί αναλυτικά από όλες τις πλευρές που έχουν εμπλακεί στην Ελληνο - Ιταλική σύρραξη του 1940-41.
Η πλειονότητα των σχετικών ιστορικών συγγραμμάτων, αναλίσκεται κυρίως στη χερσαία σύγκρουση, λόγω των γεωγραφικών χαρακτηριστικών του μετώπου, του μεγέθους των χερσαίων δυνάμεων που εμπλέχτηκαν αλλά και του γεγονότος ότι το αεροπορικό όπλο δεν είχε ακόμα ενταχθεί στον επιχειρησιακό σχεδιασμό των επιτελείων, με την έννοια και στη διάσταση που συμβαίνει σήμερα. Το γεγονός αυτό, παρά τα εντελώς διαφορετικά ιστορικά δεδομένα, έχει δημιουργήσει στο ευρύ κοινό την εσφαλμένη εντύπωση ότι η συμβολή του Ναυτικού και της Αεροπορίας ήταν αμελητέα και η δράση τους απαρατήρητη.
Η περίοδος του Β΄ ΠΠ αποτελεί κατά τη γνώμη του γράφοντος τη σημαντικότερη περίοδο για την αεροπορία, από πλευράς ωρίμανσης δογμάτων, τεχνολογικής εξέλιξης και αναζήτησης της ταυτότητας του αεροπορικού όπλου στο πλευρό των άλλων Κλάδων. Στο ανά χείρας άρθρο, πέρα από την αναφορά στην οργάνωση, το υλικό και τις δυνατότητες της ΕΒΑ (Ελληνική Βασιλική Αεροπορία) την περίοδο 1940-41, θα περιγραφούν και θα αποτιμηθούν τα σημαντικότερα επιχειρησιακά γεγονότα και θα αξιολογηθεί η βρετανική και η γερμανική εμπλοκή στον τομέα των αεροπορικών επιχειρήσεων, με απώτερο αντικειμενικό στόχο την κριτική των αεροπορικών δογμάτων των εμπλεκόμενων δυνάμεων και τα διδάγματα που προκύπτουν από την αναζήτηση της επιλογής του ορθού δόγματος και τελικά την εφαρμογή του.
