Η «Παιδεία» είναι μεστή λέξη: «Χρήση μέσων για τη διάπλαση και την ανάπτυξη του ανθρώπου». Αυτό τούτο το «είναι του ανθρώπου», ήτοι ο απώτερος σκοπός της Αρχαίας Ελληνικής Παιδείας!

Ο όρος διάπλαση με τις συνεκδοχές του της διαμόρφωσης και του σχηματισμού, έχει το μειονέκτημα να αγνοεί ότι η αποστολή της διδασκαλίας είναι ενθάρρυνση της αυτό-διδασκαλίας με την αφύπνιση, πρόκληση και εύνοια της αυτονομίας του πνεύματος. Η διδασκαλία, ως τέχνη μετάδοσης γνώσεων σ’ έναν μαθητή με τρόπο, ώστε να τις καταλάβει και να τις αφομοιώσει, έχει μια πιο περιοριστική έννοια, καθώς είναι μόνο γνωστική.

Για να πούμε την αλήθεια, η λέξη διδασκαλία δεν μας αρκεί...