ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΘΡΥΛΙΚΟ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ
(Μανιάκι, 20 Μάϊου 1825)


Άγιε και Δαιμόνιε, Παππά κι Επαναστάτη,
με μια λαμπάδα στην καρδιά και μ’ αετίσιο μάτι,
φύτρωσες μέσα στα βουνά ελεύθερο γεράκι,
ύφανες με ψυχή και νού άφθαρτο μπαϊράκι
της λευτεριάς του γένους σου! ΚΑΙ, πήρες το σοκάκι
να βρεις, να ψάξεις το Θεό στα Άγια μοναστήρια…
Μεσ’ στις «ουράνιες» γραφές και στ’ άχραντα μυστήρια,
να του ζητήσεις φώτιση και ηρωισμό σαν προίκα,
για να προσφέρεις στους Γραικούς της Λευτεριάς τη γλύκα!

Η συνέχεια ΕΔΩ! 

 


Βίας ο Πριηνεύς: Άκουγε πολλά, μίλα την ώρα που πρέπει.

Θαλής o Μιλήσιος: Καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται.

Κλεόβουλος ο Λίνδιος: Το μέτρο είναι άριστο.

Περίανδρος ο Κορίνθιος: Οι ηδονές είναι θνητές, οι αρετές αθάνατες.

Πιττακός ο Μυτιληναίος: Με την ανάγκη δεν τα βάζουν ούτε οι θεοί.

Σωκράτης: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα. Ουδείς εκών κακός.

Θουκυδίδης: Δύο τα εναντιότατα ευβουλία είναι, τάχος τε και οργήν.

Πλάτων: Άγνοια, η ρίζα και ο μίσχος όλου του κακού. 

Αριστοτέλης: Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.