Εισαγωγή: Στο πλαίσιο της σύγχρονης Δημοκρατίας ο πολίτης συνιστά το θεμελιώδες υποκείμενο και καθορίζει με τη στάση του, το όραμά του και την κοινωνική ένταξή του μια ιδεατή Πολιτεία. Ενεργεί, ατομικά και συλλογικά σε δύο θεσμικές διαστάσεις της Δημοκρατίας: Στη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος σε επίπεδο κρατικών θεσμών και στο καθημερινό δικαίωμα κάθε πολίτη να προσδιορίζει τις πολιτικές αποφάσεις συνεχώς μέσω της ελεύθερης έκφρασής του. Όχι μόνο στην εκλογική διαδικασία. Στην αρχέγονη μορφή τής άμεσης δημοκρατίας (πόλη – κράτος) συντρέχει η ταύτιση, άρχοντα και αρχομένου. Ήτοι, ο πολίτης ήταν ο μόνος παράγοντας εξουσίας.

 Η άμεση δημοκρατία κατέστη ανεφάρμοστη για λόγους προφανείς. Στο αμιγές αντιπροσωπευτικό σύστημα η πολιτική λειτουργία του πολίτη συνήθως αρχίζει και τελειώνει με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Το πεδίο συνάντησης της εξουσίας και κοινωνίας είναι η εκλογική διαδικασία. Αυτή η αυτονόμηση εξουσίας έναντι των αντιπροσωπευόμενων πολιτών, οδήγησε σε εκφυλιστικά φαινόμενα, όπως την επαγγελματικοποίηση της πολιτικής και την αποστασιοποίηση (ακηδία) των πολιτών από το πολιτικό γίγνεσθαι.