Με την ευκαιρία παρέλευσης φέτος 100 ετών από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (24 Ιουλ. 1923), παρατίθενται κατωτέρω ορισμένα ζητήματα που αφορούν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπως περιγράφονται στην «Εισαγωγή» του συγγράμματος των Αγγέλου Συρίγου και Αντώνη Κλάψη, τομ. Α΄, Φεβρ. 2023: Πρόκειται για την πλέον ανθεκτική Συνθήκη από αυτές που σφράγισαν το τέλος του Α΄Π.Π. και αναγνωρίζεται ότι διαμόρφωσε την γεωγραφική φυσιογνωμία των δύο κρατών (Ελλάδος – Τουρκίας), περίπου όπως είναι γνωστή σήμερα. Ως αποτέλεσμα της ανταλλαγής των πληθυσμών που καθιέρωσε, η μεν Ελλάδα απέκτησε εθνολογική ομοιογένεια σε όλο το μήκος των συνόρων της λόγω εγκατάστασης στις βόρειες περιοχές της μεγάλου αριθμού προσφύγων από την Μ. Ασία, τον Πόντο και την Ανατ. Θράκη, τα δε τουρκικά εδάφη, μετά τους διωγμούς και τις γενοκτονίες που είχαν προηγηθεί από το 1913 έως το 1922, απέμειναν χωρίς καθόλου χριστιανικό πληθυσμό, με το μουσουλμανικό στοιχείο να είναι απόλυτα κυρίαρχο στην Ανατολία και Ανατ. Θράκη. Τα συμφωνηθέντα στη Λωζάννη ίδρυσαν μια νέα ισορροπία ανάμεσα στην Ελλάδα, που αναδείχθηκε κυρίαρχη του μεγαλύτερου τμήματος του Αιγαίου ιδίως μετά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου το 1947, και τη Τουρκία, που διατήρησε τον έλεγχο των Στενών και παρέμεινε σημαντικός παράγων στην Εγγύς και την Μέση Ανατολή. Εν τούτοις η Τουρκία, «ανακαλύπτοντας» μετά από έναν αιώνα ότι η Συνθήκη είναι επαχθής για τα συμφέροντά της, έχει θέσει υπό αμφισβήτηση την ισχύ της και επιζητεί την αναθεώρηση ή την κατάργησή της. Έγκριτη απάντηση έδωσε ο καθηγητής και τέως ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος σε ομιλία του τονίζοντας ότι « η Συνθήκη ισχύει και θα ισχύει στο ακέραιο, δοθέντος ότι από την ίδια τη θεσμική της
φύση δεν είναι δυνατόν να αναθεωρείται». Πέραν αυτού, το δια της Συνθήκης διαμορφωθέν καθεστώς είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί από τα Συμβαλλόμενα Μέρη, έστω και αν το επιδιώξουν.
Στα τέλη Μαΐου 2023, η Άγκυρα, στα πλαίσια εφαρμογής του άτυπου μορατόριουμ Παναγιωτόπουλου - Ακάρ «Περί αποφυγής εντάσεων τουλάχιστον μέχρι το τέλος του καλοκαιριού», ανήγγειλε την ματαίωση διεξαγωγής της μεγάλης αεροναυτικής άσκησης «DENIZ KURDU-23» (ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟΣ-23), προγραμματισμένης για το πρώτο δεκαπενθήμερο Ιουνίου 2023. Εις απάντηση της κίνησης αυτής, η Ελλάδα προχώρησε στην ματαίωση της επίσης αεροναυτικής άσκησης «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ-23» που διεξάγεται ετησίως κάθε Μαΐο - Ιούνιο σε ολόκληρο το Αιγαίο. Είναι ευτυχές το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού το μορατόριουμ τηρήθηκε και από τις δύο χώρες και καμία κρίση επί του πεδίου δεν σημειώθηκε. Ας ελπίσουμε ότι το συναινετικό αυτό το κλίμα θα διατηρηθεί στο διηνεκές.
Πλην Ελλάδος και Τουρκίας, η απουσία εντάσεων στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο ωφελεί και τους «διαμεσολαβητές» ΗΠΑ και ΝΑΤΟ διότι τους επιτρέπει να μένουν απερίσπαστοι στην εκπαίδευση των δυνάμεών τους για την αντιμετώπιση τυχόν γενικευμένου πολέμου με την Ρωσία και τους συμμάχους της. Αυτό απέδειξε, σε επίπεδο σχεδιασμού και εκτέλεσης, η επιτυχία της μεγάλης αεροπορικής άσκησης υπό την ονομασία «AIR DEFENSE 23» που διεξήγαγε στην Ευρώπη από 12 έως 23 Ιουν. 2023 το ΝΑΤΟ, με την συμμετοχή 25 χωρών μεταξύ των οποίων η Σουηδία και η Ιαπωνία. Τα 250 αεροσκάφη (Α/Φ) της Συμμαχίας, ορμώμενα από την στρατιωτική βάση του Γιάγκελ στο Σλέβιν - Χολσταΐν της Γερμανίας που ήταν και κράτος συντονισμού, σε μια επίδειξη ισχύος έναντι των εν δυνάμει απειλών της Ρωσίας, εκτέλεσαν αποστολές προστασίας από μη επανδρωμένα εχθρικά Α/Φ και πυραύλους, εντός των εδαφών του ΝΑΤΟ. Για την Ελλάδα - που συμμετείχε με 3 Α/Φ τύπου F16 και κλιμάκιο εξ 38 Στελεχών συν ένα Liaison Officer - η Άσκηση υπήρξε ιδιαίτερα επωφελής διότι, πλην των άλλων, παρέσχε ανεπανάληπτη εμπειρία αντίδρασης των αεροπορικών μας δυνάμεων, σε περίπτωση τοπικού πολέμου με την Τουρκία.
Αμοραλιστικό κράτος απεδείχθη η Τουρκία. Ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος Κόμματος ΑΚΡ Ομέρ Τσελίκ, αναφερόμενος στο ναυάγιο της 14ης Ιουν. 2023 με τους 81 νεκρούς μετανάστες νοτιοδυτικά της Πύλου στα διεθνή ύδατα, αντί για λόγους παρηγορητικούς και ανθρωπιστικούς, κατηγόρησε τη Δύση ότι με την αποικιοκρατική πολιτική της δημιουργεί τεράστιες ροές μεταναστών μετατρέποντας την Μεσόγειο σε υγρό τάφο και την Ελλάδα ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την ασφάλεια των ναυαγών ομοθρήσκων τους Μουσουλμάνων, αλλά τους αφήνει να πνίγονται. Είναι προφανές ότι αυτές οι ρητορικές καθιστούν πρόδηλες τις προθέσεις της Τουρκίας όπως, με δικά της σωστικά μέσα και προσωπικό, θελήσει να δημιουργήσει καθεστώς υποκατάστασης ή παράκαμψης της Ελλάδος σε περιοχές έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο των οποίων η ευθύνη έχει ανατεθεί στη Χώρα μας βάσει Συνθηκών με ICAO και ΙΜΟ. Όμως η Διεθνής Κοινότητα δεν πρόκειται να επιτρέψει εκπλήρωση των φιλοδοξιών της Τουρκίας, γνωρίζουσα τον πραγματικό ρόλο της στο όλο θέμα του μεταναστευτικού.
Σε αδιέξοδο οδηγήθηκαν , στις αρχές του παρελθόντος Ιουλίου, οι εργασίες της αμερικανικής αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες για την ενεργοποίηση των χαρτών περιοχικών σχεδίων (regional plans) του ΝΑΤΟ, από τις απαιτήσεις της Τουρκίας να αλλάξει η ονομασία που χρησιμοποιεί η Συνθήκη του Μοντρέ (1936) για τα Στενά, προκειμένου να μετονομασθούν σε «τουρκικά Στενά» ( turkish Straits). Ειδικότερα, απαίτησαν τα Δαρδανέλια να μετονομασθούν σε «Στενά του Τσανάκαλε», ο Βόσπορος σε «Στενά της Ινσταμπούλ») και η Θάλασσα του Μαρμαρά (Προποντίδα) να παραμείνει ως έχει. Σκοπός τους ήταν ο αφελληνισμός των γεωγραφικών ονομάτων της περιοχής, η σύγχυση περί το καθεστώς που προβλέπει για τα Στενά η Συνθήκη του Μοντρέ και η ανάληψη πλήρους ελέγχου του διάπλου στην Προποντίδα. Η αντιπροσωπεία υιοθέτησε τη λύση ότι η Τουρκία μπορεί να χρησιμοποιεί την δική της ορολογία αλλά και οι λοιπές χώρες την ορολογία της Συνθήκης του Μοντρέ, εφόσον το επιθυμούν. Ένα άλλο κώλυμα για την αντιπροσωπεία ήταν η άρνηση της Άγκυρας να αποδεχθεί στους εν λόγω χάρτες αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία, ως κρατικής οντότητας. Και για αυτό το ζήτημα η αντιπροσωπεία κατέφυγε στη λύση όπως το σύνολο των περιοχών που περιγράφονται στους νέους επιχειρησιακούς χάρτες του ΝΑΤΟ να αποδίδεται μόνο με γεωγραφικές συντεταγμένες. Έτσι, μαζί με τα συγκεκριμένα σημεία της Ανατ. Μεσογείου που θα εντοπίζουν τα δικαιώματα και την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα απεικονίζεται και το σύνολο των περιοχών στις οποίες θα δραστηριοποιούνται (για γυμνάσια ή αποστολές) οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Τον Ιούλιο 2022, λόγω ρωσικής κατοχής και αποκλεισμού ουκρανικών λιμανιών στην Αζοφική και την Μαύρη Θάλασσα εξαιτίας του πολέμου, η Ρωσία, μετά από μεσολάβηση ΟΗΕ και Τουρκίας, υπέγραψε στην Κων/πολη Συμφωνία με την Ουκρανία για την ελεύθερη εξαγωγή σιτηρών προς τις διεθνείς αγορές. Στις 17 Ιουλ. 2023, η Μόσχα προχώρησε σε αναστολή της Συμφωνίας με την δικαιολογία ότι, εξαιτίας παρεμβάσεων της Δύσης, η Συμφωνία εφαρμόζονταν μόνο επ΄ ωφελεία της Ουκρανίας και μάλιστα χωρίς την συμφωνημένη άρση των μέτρων περιορισμού στις εξαγωγές των ρωσικών τροφίμων και λιπασμάτων. Πλέον αυτού, πάντοτε κατά την Μόσχα, μόνο το 3% των τροφίμων από την Ουκρανία πήγαιναν σε φτωχές χώρες, ενώ τα μισά φορτία είχαν προορισμό χώρες της Δύσης. Για να επανέλθει η Μόσχα στην Σύμβαση απαιτεί τήρηση των όρων που την ωφελούν, επανασύνδεση της ρωσικής αγροτικής τράπεζας (Rosselchosbank) με το διεθνές σύστημα πληρωμών swift και αποδέσμευση των παγωμένων περιουσιακών στοιχείων των ρωσικών εταιρειών. Πάντως, όσο Συμβάσεις σαν και αυτή των τροφίμων παραμένουν ανεκτέλεστες, τόσο η επισιτιστική κρίση θα γίνεται διεθνώς απειλητικότερη, ιδίως για τις πτωχότερες χώρες. Ίσως ο «τρίτος οικονομικός παγκόσμιος πόλεμος» να έχει ήδη ξεκινήσει.
Οι BRICS είναι ένας νέος, διεθνής πολιτικός/οικονομικός Οργανισμός (Μπλοκ) εκ 5 μελών-κρατών με δυναμικά ανερχόμενες Οικονομίες, τίτλο σχηματιζόμενο από τα αρχικά γράμματα των ονομάτων τους (Brazil,Russia, India, China και, από τον Αυγ. 2010, South Africa – BRICS) και σκοπό, σύμφωνα με αρχικές δηλώσεις των ηγετών τους, «μια νέα, δίκαιη παγκόσμια τάξη που θα προκύψει από την βελτίωση της παγκόσμιας Οικονομίας με την μεταρρύθμιση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και την πρόβλεψη παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος». Αξιόλογο βήμα προόδου των BRICS έγινε το 2014 με την ίδρυση δικής τους αναπτυξιακής Τράπεζας. Στην πρόσφατη Σύνοδό τους 24-26 Αυγ.2023, αποφάσισαν την διεύρυνση του Μπλοκ και κάλεσαν τις χώρες Αργεντινή, Αίγυπτο, Αιθιοπία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιράν και Σαουδική Αραβία να γίνουν νέα μέλη τους από 1/1/2024, ενώ άλλες 20 χώρες έχουν δηλώσει επιθυμία συμμετοχής. Και όσο μεγαλώνει η διεύρυνση τόσο το Πεκίνο και η Μόσχα θα ενισχύονται ως αντίβαρο απέναντι στη Δύση και τόσο περισσότερο το Μπλοκ θα ελέγχει τις πηγές παραγωγής και αγοράς υδρογονανθράκων και σπανίων μετάλλων, με πρώτη οικονομικά πληττόμενη την Ευρώπη.
Ο ελληνικής καταγωγής Φρέντι Μπελέρης, εκλεγμένος Δήμαρχος Χειμάρρας αλλά μη δυνάμενος να ορκιστεί ως κρατούμενος στις φυλακές Αυλώνας, έχει ήδη από 20 Αυγ. 2023, χάρη στις μεθοδεύσεις του καθεστώτος Έντι Ράμα, συμπληρώσει τρίμηνο προφυλάκισης με συνέπεια, βάσει διατάξεων του αλβανικού δημοτικού κώδικα, να κινδυνεύει να εκπέσει του αξιώματός του. Σε δηλώσεις του μέσα από την φυλακή, ο Μπελέρης επανέλαβε το παράνομο της συλλήψεως και προφυλάκισής του διότι ούτε επ΄αυτοφώρω συνελήφθη, όπως κατηγορείται, για δωροδοκία ψηφοφόρων, αλλά και το μόνο που διεκήρυττε και υπερασπίζονταν ήταν η προστασία των περιουσιών του ελληνικού στοιχείου της πόλης από τις υφαρπαγές του διεφθαρμένου αλβανικού κατεστημένου. Η Αθήνα μήνυσε στην Αλβανία ότι θεωρεί την ορκωμοσία του Μπελέρη ανεξάρτητη από την δικαστική εκκρεμότητα και το αυτό διαπίστωσε έκτακτο Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) της 5ης Σεπτ. 2023 που συνέδεσε την υπόθεση Μπελέρη με τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας. Πάντως, η Αθήνα θα πρέπει έχει υπόψη και το πιθανό σενάριο έκπτωσης του Μπελέρη και αντικατάστασής του με άλλον, «μετριοπαθή» ομογενή, που δεν θα ανήκει στο κόμμα του Μπερίσα, ορκισμένου αντίπαλου του Έντι Ράμα.
Κύπρος 18 Αυγ. 2023. Το κατοχικό καθεστώς ξεκινά την διάνοιξη δρόμου για τη σύνδεση του χωριού Άρσος Λάρνακος, εντός των Κατεχομένων, με το δικοινοτικό χωριό Πύλα, δίπλα στις αγγλικές βάσεις. Ο πραγματικός σκοπός της διάνοιξης έγκειται στο ότι, σε περίπτωση συρράξεως , τα τουρκικά στρατεύματα θα μπορούσαν να κινηθούν προς Πύλα χωρίς να είναι αναγκασμένα να διέλθουν μέσα από τις αγγλικές βάσεις και από εκεί να συνεχίσουν προς τον ζωτικό χώρο των Κοκκινοχωρίων. Όταν, όμως, οι μπουλντόζες εισήλθαν στην Νεκρή Ζώνη, παρενέβη η ειρηνευτική δύναμις του ΟΗΕ (UNFICYP) για να τις σταματήσει, θεωρώντας την ενέργεια παραβίαση του ισχύοντος status quo στην Νεκρά Ζώνη. Τότε οι «εισβολείς» επιτέθηκαν κατά των κυανοκράνων, τους απώθησαν βίαια και τραυμάτισαν τρεις από αυτούς, διαπράξαντες, έτσι, εγκλήματα πολέμου, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ο Τ/Κ ηγέτης Ερσίν Τατάρ δήλωσε ότι οι επιχειρήσεις θα συνεχισθούν διότι θεωρεί την περιοχή της Νεκράς Ζώνης ως «δικό του» έδαφος. Παράλληλα ο Τ/Κ Τύπος απεδέχθη το σχεδόν αυτονόητο, ότι το εγχείρημα εκτελέσθηκε από οργανωμένες κατοχικές δυνάμεις και όχι απλούς Τουρκοκυπρίους. Πιθανόν να μην έχουν άδικο όσοι υποστηρίζουν ότι ο “Αττίλας – 3” έχει ήδη ξεκινήσει.
Οι πρόσφατες πυρκαγιές στον Νομό Έβρου άφησαν πίσω τους διακεκαυμένο τοπίο, με επιπτώσεις στην εδαφική αμυντική οργάνωση του Στρατού. Το γεγονός ότι οι πυρκαγιές ξεκίνησαν σε περιοχή πλησίον μεγάλων αποθηκών πυρομαχικών, επεκτάθηκαν συγχρόνως σε 14 (!!) δυσπρόσιτα εδαφικά σημεία και τα μέτωπα Δαδιάς και Αλεξανδρούπολης, συνενωθέντα χωρίς έγκαιρη αναχαίτηση, κατέκαυσαν εκατοντάδες χιλιάδες στρεμμάτων γης, είναι σαφείς ενδείξεις – αν όχι αποδείξεις – ότι πρόκειται περί οργανωμένου σχεδίου δολιοφθοράς που στρέφονταν όχι μόνο κατά της Ελλάδος αλλά και κατά του ΝΑΤΟ και της Δύσης, από προφανώς ξενόφερτες δυνάμεις που δεν αποκλείεται να χρησιμοποίησαν ως «εργαλεία» τους και άτομα ενταγμένα στις αυξημένες ροές των λαθρομεταναστών. Όμως το ιταμό σενάριο δεν σταματά εδώ. Ειδικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο Έβρος ήταν απλά μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού υβριδικού πολέμου ο οποίος, παράλληλα με άλλες πυρκαγιές σε άλλες ευαίσθητες περιοχές της Χώρας (Ρόδο, Αγχίαλο/ 111 ΠΜ, Ελευσίνα/112 ΠΜ, Στεφανοβίκι και αλλαχού) είχε στόχο την αποδυνάμωση της μαχητικής ισχύος των Ενόπλων μας δυνάμεων, την «ρευστοποίηση» των συνόρων μας και την αμφισβήτηση των εθνικών μας διεκδικήσεων. Για τους λόγους αυτούς και πολλούς άλλους η Ελληνική Πολιτεία θα πρέπει, πίσω από την επίσημη θέση της ότι οι πυρκαγιές οφείλονταν σε ακραίες κλιματικές αλλαγές, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα ώστε αυτός ο πόλεμος να μην επαναληφθεί για να αποφευχθούν μεγαλύτερες συμφορές για τον Ελληνικό Λαό.
Βρίθει η Ελληνική Ιστορία από «ήσσονος» σημασίας επετείους οι οποίες, όμως, έχουν κριθεί απαραίτητες για τη διατήρηση ακέραιας της εθνικής μας μνήμης. Επί παραδείγματι, φέτος έχουμε την επέτειο της συμπλήρωσης διακοσίων (200) ετών από τότε που ο Εθνικός μας ποιητής Διον. Σολωμός (1798-1857) έγραψε στη Ζάκυνθο (Λόφο του Στράνη) το εξ 168 τετράστιχων στροφών αθάνατο ποίημά του «ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» το οποίο ο Κερκυραίος μουσουργός Νικ. Μάντζαρος (1795-1872) μελοποίησε στην αρχή χορωδιακά το 1829, κατόπιν ως «Θούριο» και, τελικά, το 1861, ως « Ύμνο». Αργότερα, ο Συνταγματάρχης του Μουσικού Σώματος Καστέλλης Μαργαρίτης θα τον εναρμονίσει για μπάντα. Το 1965 και μετά την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα (21 Μαΐου 1864), οι 24 πρώτες στροφές του καθιερώθηκαν με Βασ. Διάταγμα του Γεωργίου Α’ ως ο «επίσημος Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος», ενώ, στις επίσημες εκδηλώσεις, τυπικά ανακρούονται μόνο οι δύο πρώτες εξ αυτών. Ο Εθνικός μας Ύμνος, ομού με την Ελληνική Σημαία, θεωρούνται τα υπέρτατα Σύμβολα της Πατρίδας, που υποδηλώνουν τους αγώνες και τις θυσίες των Ελλήνων για την Ελευθερία και την αδάμαστη θέλησή τους προς υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων.
Καλλιόπη (Καλού) Αβραάμ : Η Θρυλική «Γιαγιά της ΕΛΔΥΚ». Το 1974, ζούσε στον Άγιο Δομέτιο Λευκωσίας η Καλλιόπη Αβραάμ, μια Ελληνοκύπρια από την Λάρνακα της Λαπήθου η οποία, επί σειρά ετών , επισκέπτονταν τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ στο στρατόπεδό τους και τα φυλάκια και με πηγαία στοργή και αγάπη, τους φίλευε γλυκά και φρούτα, τους προμήθευε νερό και τους έφερνε τα τσιγάρα που της παράγγελναν. Αλλά και οι ΕΛΔΥΚάριοι την αγαπούσαν και την ονόμαζαν τιμητικά «Γιαγιά της ΕΛΔΥΚ» (ήταν τότε 79 ετών). Κατά την διάρκεια της εισβολής ήταν συνέχεια στην « πρώτη γραμμή», εμψυχώνοντας τους μαχητές και εφοδιάζοντας αυτούς, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, με ότι χρειάζονταν για να ανακουφίσουν τον τιτάνιο αγώνα τους. Στις πιέσεις των βιολογικών τέκνων της να φύγει από το στρατόπεδο και να γυρίσει με ασφάλεια στο σπίτι της, αυτή απαντούσε : «Εγώ είμαι γριά. Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ η παλιόγρια;». Τελικά η ελληνόψυχη Καλού Αβραάμ σκοτώθηκε την τελευταία ημέρα του ΑΤΤΙΛΑ -2 (16 Αυγ. 1974) κατά το βομβαρδισμό της Σχολής Γρηγορίου, πλησίον του στρατοπέδου, μαζί με άλλα 19 «καλαμαρούδια», όπως συνήθιζε να αποκαλεί χαϊδευτικά τους μαχητές της ΕΛΔΥΚ. Ο Διοικητής του στρατοπέδου αείμνηστος Αντισυνταγματάρης Παν. Σταυρουλόπουλος, αναφέρει στο πολύκροτο βιβλίο του με τίτλο «Το χρονικό της μάχης της ΕΛΔΥΚ 14-16 Αυγ. 1974», σελ. 73 επ.), ότι διέταξε και την έθαψαν στο στρατιωτικό νεκροταφείο της Λακατάμιας στη Λευκωσία , μαζί με τους λοιπούς Αξιωματικούς και Οπλίτες της ΕΛΔΥΚ. «Σαν στρατιώτη, με τιμές στρατιώτη». Όπως της άξιζε.
*Ο Ευάγγελος Γριβάκος ... ΕΔΩ!
