Εκείνο, που πρώτιστα μάς βασανίζει είναι ότι όλοι μας, σχεδόν, στη σύγχρονη καθημερινότητα
νοιώθουμε μια περίπου αβάσταχτη φόρτιση με φορτίο που μετά δυσκολίας μπορούμε να
υποφέρουμε. Έχουμε φθάσει στα όρια των αντοχών μας, αν δεν τα έχουμε ξεπεράσει.

Πρέπει όμως να βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση φοβερής καταπίεσης, που φθάνει στα όρια του άγχους, της κατάθλιψης και για πολλούς του τρόμου; Από μια πρώτη θεώρηση η βαριά αυτή ατμόσφαιρα, στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι οφείλεται στα προφανή άλυτα προβλήματα που βασανίζουν το ανθρώπινο είδος.

Ο άνθρωπος έχει να αντιμετωπίσει τα στοιχεία της Φύσεως, παρά το ότι έχει κυριαρχήσει σε σημαντικό βαθμό και την κάθε δυσάρεστη κατάσταση που προκαλούν οι διεκδικήσεις των άλλων ανθρώπων, λόγω προσωπικών συμφερόντων. Ας μη ξεχνάμε ότι κατά μια άποψη, που δεν απέχει πολύ από την καθημερινή πρακτική, « κόλαση είναι οι άλλοι άνθρωποι» (Σαρτρ).

    

Η συνέχεια ΕΔΩ! 

Δημήτρης Κ. Μπάκας 

 

Βίας ο Πριηνεύς: Άκουγε πολλά, μίλα την ώρα που πρέπει.

Θαλής o Μιλήσιος: Καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται.

Κλεόβουλος ο Λίνδιος: Το μέτρο είναι άριστο.

Περίανδρος ο Κορίνθιος: Οι ηδονές είναι θνητές, οι αρετές αθάνατες.

Πιττακός ο Μυτιληναίος: Με την ανάγκη δεν τα βάζουν ούτε οι θεοί.

Σωκράτης: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα. Ουδείς εκών κακός.

Θουκυδίδης: Δύο τα εναντιότατα ευβουλία είναι, τάχος τε και οργήν.

Πλάτων: Άγνοια, η ρίζα και ο μίσχος όλου του κακού. 

Αριστοτέλης: Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.