Ωδή στην Ελλάδα

Πολλά, πολλοί και διάφοροι έγραψαν και θα γράψουν...
Γενιές, παλιές και σύγχρονες ποτέ τους δεν θα πάψουν
να ψάχνουν, να περιπολούν στις γειτονιές του κόσμου
τα " θαύματά σου" για να βρουν ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΩΣ ΜΟΥ!!!

Μα εγώ, σπλάχνο απ τα σπλάχνα σου, βλάστησα απ' τη δροσιά σου,
μεγάλωσα και γέρασα κάτω από τα φτερά σου,
θέλω αυτά που μ' έμαθες τόσες δεκαετίες,
να καταγράψω σύντομα σαν γνήσιες μαρτυρίες.

Στους κάμπους σου και στα βουνά περπάτησα για χρόνια.
Με τίμησες με αρκετές τιμές και με γαλόνια!
Αστραφτερά είδα μάρμαρα και κόκαλα σπαρμένα,
της ιστορίας μάρτυρες, αφρόντιστα, αφημένα...

ενθύμια ηρωισμών, κουλτούρας και επιστήμης,
ίχνη λαμπρά, στο χώμα σου: της προαιώνιας ζύμης
που ακατάλυτη, σκληρή, σοφά πλαστουργημένη
έμεινε προίκα στους θνητούς, σ' όλη τη γη σπαρμένη

.

    

Η συνέχεια ΕΔΩ! 

* Αντιστράτηγος ε.α  Επίτιμος Διοικητής ΙΧ Μεραρχίας Πεζικού

 

Βίας ο Πριηνεύς: Άκουγε πολλά, μίλα την ώρα που πρέπει.

Θαλής o Μιλήσιος: Καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται.

Κλεόβουλος ο Λίνδιος: Το μέτρο είναι άριστο.

Περίανδρος ο Κορίνθιος: Οι ηδονές είναι θνητές, οι αρετές αθάνατες.

Πιττακός ο Μυτιληναίος: Με την ανάγκη δεν τα βάζουν ούτε οι θεοί.

Σωκράτης: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα. Ουδείς εκών κακός.

Θουκυδίδης: Δύο τα εναντιότατα ευβουλία είναι, τάχος τε και οργήν.

Πλάτων: Άγνοια, η ρίζα και ο μίσχος όλου του κακού. 

Αριστοτέλης: Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.