Το Κάλλος είναι μία από τις τρεις ύψιστες Αξίες. Ισότιμη με την Αλήθεια και το Αγαθό. Σε ότι αφορά το άτομο και την αυτογνωσία του θα προτείναμε να μη σταθούμε αποκλειστικά στα σχετικά «στενά» καθαρά όρια του ωραίου, που συνιστά το αντικείμενο των λεγόμενων Καλών Τεχνών. Άποψη που θεωρεί ότι «η Τέχνη είναι για την Τέχνη». Ήτοι το κάλλος, ως αυτοσκοπός και τελικότητα χωρίς άλλο σκοπό. Στην περίπτωση αυτή μόνον οι καλλιτέχνες και ίσως και οι «κριτικοί της Τέχνης» θα ήταν εκείνοι που μετέχουν στο Κάλλος. Εμείς για τις ανάγκες της Παιδείας του ατόμου τασσόμαστε με την άποψη των πολλών ότι «το κάλλος ενυπάρχει παντού, ορατό και αόρατο». Θεωρούμε ότι η βασική κατηγορία του Κάλλους, το Ωραίο το βρίσκουμε σε κάθε βήμα της ζωής μας, αρκεί να φτιάξουμε ένα στοιχειώδη «κώδικα» μέσα μας με σκοπό την αναγνώρισή του. Βρίσκεται παντού: στη φύση, είτε στα οποιαδήποτε φαινόμενα και κατασκευές, είτε στους ανθρώπους είτε και στα πράγματα...

    

Η συνέχεια ΕΔΩ! 

Δημήτρης Κ. Μπάκας 

 

Βίας ο Πριηνεύς: Άκουγε πολλά, μίλα την ώρα που πρέπει.

Θαλής o Μιλήσιος: Καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται.

Κλεόβουλος ο Λίνδιος: Το μέτρο είναι άριστο.

Περίανδρος ο Κορίνθιος: Οι ηδονές είναι θνητές, οι αρετές αθάνατες.

Πιττακός ο Μυτιληναίος: Με την ανάγκη δεν τα βάζουν ούτε οι θεοί.

Σωκράτης: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα. Ουδείς εκών κακός.

Θουκυδίδης: Δύο τα εναντιότατα ευβουλία είναι, τάχος τε και οργήν.

Πλάτων: Άγνοια, η ρίζα και ο μίσχος όλου του κακού. 

Αριστοτέλης: Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.