Ο  ψυχικός βίος του ανθρώπου έχει βασικά τρεις κύριες συνιστώσες: Το γνωστικό, το συναισθηματικό και την ηθική βούληση, που παράγει πρακτική ενέργεια. Ήτοι αντίστοιχα τα ενεργήματα του σκέπτεσθαι, του συναισθάνεσθαι και του πράττειν. Σύμπας ο υπερ- πολύπλοκος ανθρώπινος οργανισμός[βιολογικός , πνευματικός και ψυχικός], ως όλον εν  ζωή, οφείλει να ισορροπεί αρμονικά και  δυναμικά με τις απαιτήσεις – επιδράσεις  του  εσωτερικό κόσμου, του εξωτερικού περιβάλλοντος και της ανθρώπινης κοινωνικής οντότητας.

 Επειδή, όμως, τα πάντα  μεταβάλλονται διαρκώς, από ετερογενείς, μάλιστα εν πολλοίς ανεξέλεγκτους παράγοντες  επιβάλλεται στα άτομα μια συνεχής αναρρύθμιση των ικανοτήτων τους, για ικανοποιητική προσαρμογή στις εκάστοτε νέα  απαιτήσεις. Η πρόγνωση και η προετοιμασία αντιμετώπισης των αλλαγών, που οπωσδήποτε θα έλθουν, επιβάλλουν την πληρέστερη, δυνατόν, εξοικείωση με τα ερεθίσματα  σύμπαντος  τριπλού χώρου. Τα ερεθίσματα αυτά προκαλούν ανάλογα ενεργήματα από μέρους του ανθρώπινου οργανισμού.  Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε  ότι χρειάζονται όλα όσα ο άνθρωπος έχει εντοπίσει είτε στον εξωτερικό Κόσμο, είτε μέσα στον εσωτερικό του χώρο, είτε στις σχέσεις του  με τους συνανθρώπους του.